Çocuklarımız için Eğitim Sigortası mı ...Eğitim Sistemi mi…?

2020 Mart’ında birçok konunun uzaktan olabileceğini öğrendik.
Çalışmanın uzaktan, siparişin uzaktan…sağlığın uzaktan olabileceğini gördük, tecrübe ettik.

Hadi bizler, tecrübeli ekran bağımlıları,  bir şekilde alıştık bu yeni düzene , ekran  konsantrasyonu göreceli düşük , mümkünse ekrandan olabildiğince uzak tutulan  küçükler için uzaktan eğitim kör topal geçti desek katılırsınız sanırım.

Pandemi’den çok evvel  başlayan “çocuğum hangi okula gidecek” salgınına yakalanan ebeveynler için durum çok trajikti.
Gönderecek okul yok diyerek tek çocuktan başka çocuk yapmayı düşünmeyen, tek çocuğun eğitim faturasını ise kara kara düşünen aileler, en afilli okula giden çocukları ile  baş başa kaldılar…

Ekran karşısındaki performanslarını analiz etme olanakları oldu.
Analize vakit ayıran aileler, başarının ağırlıkta çocukta ve proaktif, sahiplenici bir öğretmende  bittiğini tekrardan anladılar...
Ne çocuğun ilgisi, merakı, disiplini nede öğretmenin sahipleniciliği para ile satın alınabilecek şeyler değildi maalesef..peki ya bunca para neden özel okullara akıtılıyordu?
Bir tane çocuğumuz var onu da hesap etmeyiverelim diyebilen aileler yok değil, ama az ve çok daha azalacak önümüzdeki senelerde.
 
Çoğu aile, ev ekonomisinden kısarak, konforlarından feragat ederek çocuklarının üzerine titriyor, her kaynaklarını sorgu sualsiz çocuğun refahına aktarıyor.
Uzaktan hayat..eğitim dahil bazı şeylerin sorgulanmasına sebep oldu.

İyi bir özel okulun, büyük şehirlerdeki ortalama yıllık maliyeti 50 bin TL.  
Ortalama devlet okulunun maliyeti, kağıt üzerinde ayıracağınız kırtasiye masrafı ile sınırlı…
Ortalama devlet okulundaki öğretmenlerin kalifikasyonu, kpss’den yüksek puan alan, devlet okullarına atanmayı başarabilmiş profiller; acaba özel okullardaki meslektaşlarından daha iyi bir eğitim mi veriyorlar..?
Fakat imkanı olan yad imkanlarini zorlayan  ailelerin tercihi, marka olmuş olmamış özel okullardan yana.

Devlet mevcut algıyı değiştirmek için ne yapıyor yada yapabiliyor ?

Gördüğümüz kadarıyla ortada çaba var ama sonuç yok, bizim gibi kalabalık, karma ekonomilerde sosyal devlet dinamiğini para ile beslemezseniz sonuç almakta mümkün değil.

Bu gerçek inatla görülmüyor, uygulanmıyor.
Sağlık bedava deniyor..ama imkanı olan yada imkanlarını zorlayan insanlar daha iyi hizmet almak için özel hastanelere gidiyor.   
Eğitim ücretsiz deniyor..imkanı olan yada imkanlarını zorlayan insanlar yine aynı yol başvuruyor…
Bir konuda alternatifiniz yok gibi davranır, bir ürünün peşinden koşarsanız, 5 krş’luk ürün bir bakmışsınız…siz koştukça 25 krş oluyor.

Ekonominin temel kanunu olan prensipler, eğitim’de de devreye giriyor.

Özel okulda okutamama korkusu o derece ileri gitmiş durumdaki yeni sigortacılık ürünleri çıkıyor..benzerleri de yolda.
12 yıllık bir eğitim bütçesinin 600 bin TL olduğu bir senaryoda, çocuğunun eğitim hayatını sigortalatmak isteyen ebeveynlerin ödeyeceği yaklaşık rakam 6.000 TL.

Yani yüzde 1 ‘lik bir sigorta primi ile Ebeveyn hayatını kaybederse, kaza geçirirse...gibi gibi senaryolarda, sigorta devreye girip, çocuğun özel okul hayatına devam ettirecek.
 

Bu gibi göstergeler çocuğumuz Norveç’te? Finlandiya’da olsa devlet okuluna gönderirdik ama bu sisteme kuruş vermeyiz diyen   bir çok ailenin bütçe kabiliyetlerini az çok ortaya koyuyor.
Ailelerde, çocuklarda herkes iyi bir eğitim alarak mutlu olmak istiyor.

İlk şartlardan birisi, okulun lokasyon olarak yakın olması , yani mahallede olması.

Bize, aileleri, çocuklarını kilometrelerce ötedeki okullara göndermekten kurtaracak bir proje lazım.

Kimi okulun sadece lojistik maliyeti yıllık 10 bin TL’yi bulabiliyor.  

Mahalle kampüsleri bu işi çözer mi, evet çözer.

İmkanını zorlayan ailelerden alınacak  bedellerle dünyaya rol model olacak örnekler ortaya çıkar…
Aileler buna razı, çocuğunun kaliteli, güvenli ve mutlu olacağı eğitim kurumları için zaten bedel ödüyor..

Bunu devletin organize edeceği mahalle kampüslerine aktarmaya dünden razı olan aileler var, yeter ki güvenebilsin…